“พระรูปหล่อโบราณหลวงพ่อเงินวัดบางคลานพิมพ์นิยมบล็อกมีมือรองนั่ง” หรือที่บางเซียนเรียกว่า “พิมพ์ชายติด” วันนี้จึงถึงคิวของบล็อก “ไม่มีมือรองนั่ง” หรือพิมพ์ “ชายห่าง” ที่วงการนักสะสมทุกระดับยกย่องให้เป็น “พระรูปหล่อยอดนิยมอันดับหนึ่ง” เช่นกันและหากมีคำถามว่าทั้งสองพิมพ์นี้ พิมพ์ใด เป็นพิมพ์ยอดนิยมหรือราคาแพงกว่าผู้เขียนก็ตอบได้ว่า “เท่าเทียมกัน” ทุกประการขึ้นอยู่กับสภาพ “สมบูรณ์มาก” (งามมาก) หรือ “สมบูรณ์น้อย” (งามน้อย) เท่านั้น
และก่อนจะชี้จุดสังเกตของพิมพ์ “ไม่มีมือรองนั่ง” (ชายห่าง) ขอเรียนก่อนว่า...
ลักษณะขององค์พระ ส่วนใหญ่ จะเหมือนกันเพราะการทำบล็อก (แม่พิมพ์) เพื่อหล่อพระแบบโบราณนั้นทำจาก องค์ต้นแบบเดียวกัน เพียงแต่มีการนำมาตกแต่งให้ดูสวยงามและอลังการขึ้นเช่นมีการ ลบตะเข็บข้างออก พร้อมตกแต่งบางจุดให้ดูสวยงามขึ้นจึงทำให้บางจุดมี ข้อแตกต่างกัน แต่ก็แตกต่างกันเพียงเล็กน้อยคือ เนื้อ เป็นเนื้อเดียวกันคือ “ทองผสม”
ส่วนวิธีการ เทหล่อ ก็น่าจะเทหล่อในวันเดียวกันหรือหากไม่ใช่วันเดียวกันแล้ว ก็น่าจะใช้ระยะเวลาที่ไล่เลี่ยด้วยเหตุนี้ผิวองค์พระตลอดทั้งเนื้อในจึง ไม่แตกต่างกันเลย จะแตกต่างกันบ้างก็เพราะเกิดจากการ เก็บรักษา และเพื่อไม่ให้เสียเวลาขอชี้จุดสังเกตกันเลยดังนี้ (องค์ที่นำมาชี้จุดสังเกตนี้จัดได้ว่าเป็นองค์ที่สวยสมบูรณ์มากอีกองค์ และผู้ที่เป็นเจ้าของก็คือ พิศาล เตชะวิภาค อุปนายกสมาคมผู้นิยมพระ)
๑. “ศีรษะ” ดูจากด้านหลังมีลักษณะคล้ายกับบาตรพระทรงคว่ำส่วน “ใบหู” ทั้งสองข้างใหญ่หนายาวจดไหล่ “เปลือกตา” ส่วนใหญ่นูนหนาคล้ายหมวกแก๊ปและข้างขวาอยู่สูงกว่าข้างซ้าย “ใต้เปลือกตา” ทั้งสองข้างเว้าลึกเข้าไปภายใน
๒.“จมูก” ลักษณะใหญ่และโด่งนูน “โหนกแก้ม” ทั้งสองข้างนูนสูง “ปาก” ลักษณะคล้ายกับเผยอเล็ก ๆ (ในลักษณะแย้มยิ้ม) และริมฝีปากล่างจะหนากว่าริมฝีปากบน
๓.“แขนขวา” เป็นลำนูนกางออกเล็กน้อย “ไหล่ด้านซ้าย” ปรากฏ ผ้าสังฆาฏิ นูนหนาใหญ่คลุมทับยาวไปถึงฝ่ามือซ้ายในลักษณะบิดเฉียงเล็กน้อย “ปลายสังฆาฏิ” เล็กกว่าด้านบนและด้านซ้ายเป็นมุมข้าวหลามตัด แขนซ้ายปรากฏผ้าจีวรพลิ้วเป็นคลื่นสวยงาม “ชายจีวร” เส้นล่างสุดเป็นเส้นแยกที่เห็นได้ชัด (ที่มาของชื่อพิมพ์ชายห่าง) และอกด้านขวาปรากฏจีวรเป็นเส้นโค้งเข้าไปในซอกแขน
๔. “มือขวา” ปรากฏเฉพาะ “หัวแม่มือ” นูนหนาเป็นเส้นตรงโดยไม่ปรากฏนิ้วชี้ ส่วน “มือซ้าย” ปรากฏนิ้วชี้แต่เพียงแผ่ว ๆ (ที่มาของชื่อพิมพ์ไม่มีมือรองนั่ง) และหัวแม่มือทั้งสองข้างที่ประสานกันจะไม่บรรจบกัน จึงเกิดเป็นช่องว่างแต่ก็มีเส้นขีดเล็กๆเชื่อมต่อกัน
๕. “ตักขวา” ปรากฏ ชายจีวร สองเส้นตรงบริเวณแข้งในลักษณะเฉียงเล็ก ๆ เช่นกันกับ “ตักซ้าย” ก็ปรากฏชายจีวรลักษณะเฉียงสามเส้น และบริเวณซอกขาขวาที่ทับขาซ้ายจะปรากฏ “เนื้อเกิน” เป็นรูปตาคน บรรดาเซียนจึงเรียกว่า “ตาพระอินทร์” (พิมพ์มีมือรองนั่งไม่มีจุดนี้)
๖. “ฐาน” ส่วนใหญ่ที่พบเห็นจะเป็นฐานที่บางกว่า “พิมพ์ขี้ตา” และประการสำคัญที่จะต้องจดจำคือ “พิมพ์นิยม” ทุกองค์ทุกบล็อก (พิมพ์) จะไม่ปรากฏ “รอยตะเข็บข้าง”.
'พุทธธัสสะ'
เรื่องพุทธคุณนั้นหายห่วง สมชื่อของท่านว่าโชคลาภเงินทองย่อมต้องไม่ขาดมือ ส่วนค่านิยมในวงการนั้นทะลุล้านมานานแล้ว ยิ่งถ้าเป็นพิมพ์นิยมมีการเปลี่ยนมือถึงหลักสิบล้าน